A aplicación de ácidos orgánicos pode mellorar o rendemento do crecemento de polos de engorde e porcos en crecemento. Paulicks et al. (1996) realizaron unha proba de titulación de dose para avaliar o efecto do aumento do nivel de dicarboxilato de potasio no rendemento dos leitóns en crecemento. 0, 0,4, 0,8, 1,2, 1,6, 2,0, 2,4 e 2,8 %dicarboxilato de potasioengadíronse ao alimento inicial dos leitóns alimentados con dieta a base de millo e soia. O aumento de peso medio diario, a inxesta diaria de alimento e a taxa de conversión alimentaria do grupo de dicarboxilato de potasio aumentaron nun 13 %, 9 % e 4 %, respectivamente. En comparación co grupo sen tratamento, engadindo un 2 % de PD, o peso corporal aumentou un 22 %. Segundo o nivel máximo de adición rexistrado polas autoridades europeas do 1,8 %, o aumento de peso pode aumentarse ata o 14 %. A inxesta de alimento aumentou coa mesma dose. A taxa de conversión alimentaria (TCA) diminuíu linealmente co aumento da PD, de 1,59 a 1,47. Algúns investigadores exploraron o efecto da PD no rendemento dos leitóns. A táboa 1 resume os resultados experimentais dos efectos da PD no aumento de peso (PG) e na TCA.

Efectos do dicarboxilato de potasio no aumento de peso animal e na conversión alimentaria

Dicarboxilato de potasioestá rexistrado como un promotor de crecemento non antibiótico, que ten como obxectivo substituír os antibióticos nos pensos e garantir o acceso dos consumidores a produtos máis seguros. Polo tanto, os beneficios do uso de dicarboxilato de potasio deben compararse cos efectos do uso rutineiro de antibióticos nos pensos. A tilosina é un dos antibióticos de uso común para a alimentación porcina. Danielsen (1998) comparou o rendemento de crecemento dos porcos tratados co antibiótico promotor de crecemento tilosina ou PD. Os resultados mostraron que o dicarboxilato de potasio podería substituír os antibióticos nos pensos sen ningún efecto negativo no rendemento animal. Os estudos demostraron que o dicarboxilato de potasio mellora o rendemento de crecemento dos animais e que o rendemento antibacteriano do dicarboxilato de potasio é o principal factor que afecta o rendemento de crecemento.

O efecto dos ácidos orgánicos no rendemento do crecemento está relacionado non só co efecto adverso dos ácidos orgánicos sobre os microorganismos, senón tamén coa redución do pH intestinal. Ademais, os ións negativos do ácido teñen un efecto positivo na simbiose da flora intestinal. Todos estes efectos reducen o metabolismo intermedio e axudan a mellorar o rendemento do crecemento. A mellora da utilización de nutrientes débese en parte á redución da competencia microbiana polos nutrientes, pero tamén é o resultado dunha dixestión encimática máis eficaz dos nutrientes. Roth et al. (1998) informaron de que a suplementación con PD ao 1,8 % mellorou a dixestibilidade, reflectindo principalmente os cambios na actividade da microbiota intestinal. Dado que aproximadamente o 80 % do nitróxeno nas feces provén de microorganismos, os seus resultados mostran que a suplementación con PD pode reducir a cantidade de nutrientes fermentábeis que entran no intestino posterior ao mellorar a dixestión encimática do intestino delgado. Tamén suxeriron que podería mellorar o estado magro da carcasa ao facilitar que os aminoácidos depositen proteínas no corpo. Partanene e Mroz (1999) sinalaron que as fontes de proteínas de baixa calidade teñen un maior efecto na mellora da dixestibilidade das proteínas que as fontes de proteínas de alta calidade.

O dicarboxilato de potasio pode mellorar o aumento de peso dos animais, a inxesta de alimento e a conversión alimentaria. A mellora do rendemento do crecemento é igual á do promotor de crecemento. Polo tanto, o dicarboxilato de potasio converteuse nun substituto eficaz dos antibióticos para pensos debido ás súas excelentes propiedades. O impacto na microflora considérase o principal modo de acción e non hai risco de resistencia microbiana. Reduce a taxa de incidencia de E. coli e Salmonella nos produtos cárnicos.